Temmuz Akşamları Şiiri - Arif Vefik Çınar

TEMMUZ AKŞAMLARI

Temmuz akşamları ;
Sardı ruhumu , ılık ılık
Ihlamur çiçekleriyle gelen
O kadife sevgin.
Gül yapraklarına düşerken,
Yanağındaki pembe rengin.
Kızıl dudaklarının izi ;
Kirazların allarında kalmış.
Menekşe, lale, karanfil ;
Ak gerdanından, benini almış.
Estikçe zülfünün melteminden
Leylak, lavanta, nar çiçekleri
Gönlümün iklimine dolar.
Ve..
Temmuz akşamları;
Ay , yüzünde aynadır
Mehtap mehtap ,saçlarını tarar
Kirpiklerinden , gönlüme süzülür.
O tatlı, hülyalı bakışlarından
Reçel reçel,
Kayısıların balları dökülür.
Dayanamaz, dilenci kalbim
Deli gibi çarpar,
Yerinden sökülür.

Temmuz akşamları ;
Zeytin dallarında buldum
Gözlerinin karasını.
Hadi gel , otur yanıma.!
Şu çınarın gölgesinde .
Anlatayım bir bir sana
İçimdeki sevda yarasını.
Dinsin artık bu sızım
Ben yalnızım .., ben yalnızım...

Arif Vefik Çınar
18.07.2022 Bünyan /KAYSERİ