Zisan Şiiri - Fatih Demir 5

Temmuz akşamları yine hüzün kokuyor
Hasretinle öldüğüm günler
Kokun sinmedi ciğerime olsun
İçimde sakladığım son nefes sensin
Gördüğüm her insan yürüdüğüm her adım duyduğum her ses sensin.
ölümüm kalımım dinlediğim her şiirim
Aciz ruhum nefes almaz bu derde düşeli
Senin kokunu getirmeyen havaya kızgınım
Seni özleyen kalbe seni düşünen akla
Sensiz olamayan bedene küskünüm
Çünkü hâlâ seni deliler gibi seviyorum
Seni kalbimden aklımdan aldığım her nefesten silmek için çok uğraştım
Ama yapamadım beceremedim
Solumda kalp diye taşıdığım bir bozuk saattir hep sende durdu
Ben senden hiç gidemedim
Bak gözlerim yine kanlı yaş dolu
Ölüyorum bunu biliyorsun
Vazgeçemiyorum anlatamıyorum
İçime dert diye attığım sensin
Yavaş yavaş içimde dağılıp deşiyorsun seni taşıyan yanımı
Bir sefer de bana yazdırma
Dayanamıyorum
Yaralı yüreğim acıyor, bastırma
Nolur hak ver bir kerede düşmanmiş gibi bakma bana
İçimde ki sen acıyor beni sensiz bırakma
Ya da Uyuştur aşkımı
her gördüğümde fotoğrafını yeniden sen diye diye delirtme
Her İnsanmış sevdiğinin kurbanı
Kurbanını ya öldür ya yaşat ama böyle yaralı bırakma
Ben kafa tuttum ecele
hergece sabaha karşı hayalinle adın dilimde hece hece
Söylemem kimselere adını korkma
Sen bile bilmeyeceksin ömrün boyunca
Yine esti temmuzdan
Bi Eylül bi Aralık
birde hüzünlü bir yıl daha ayrılık..