Temmuz Akşamı Şiiri - Mert Korkmaz

Nemli bir temmuz akşamı gene aldım elime nargilemi,
Ve geçtim o eski hasır sandalyeme.Bu gece biraz hasret
Ve dudaklarındaki tadı kattım.Kokunla süslenmiş rüzgar
Yakıyor közümü,ve çektikçe içime,köşedeki incirin yaprakları
Seni fısıldıyor kulağıma,gittikçe sesini yükselterek.
Bu bulutsuz gecenin yıldızları seni dilememi istiyor benden
Ve sakin Akdeniz'in üstünde seni yansıtan canlandıran
Yakamozun sahibi oda seni düşünüyor desede,söylesede Hep bu beyaz yalanı,kanar saf umutla dolu kalbim.Dünyanın En uzak köşesinde dahi olsan düşüncelerim dağları aşıp Alıverir seni yanı başıma.O anda kapanır gözlerim,yazarız bir Masal daha.Ne zaman ki sabah olur,acımasız güneşin ışıkları Vurur gözüme,zalim gerçek alır seni benden ve gene hapseder beni bu sensiz hapishane.