Temiz tutmalısın onu -o ince kar örtüsü kadar lekesiz (bembeyaz bir mendil gibi): incecik, ufacık, kırılgan bir biblo gibi o -çok dikkat etmelisin, dokunurken, tutarken, eline alırken.
Çünkü hep daha çok sahteleştin bugüne dek yaşamının anlamına, o günden bu yana -istedin bunu hatta; yalanların daha kolay, daha rahat olmaya başladı, içine girdiğin aykırı durumlarda, ortamlarda, ilişkilerde...
O'ysa hiç girmedi kendine aykırılıklara; aykırı düştüğünde bile (düştü çünkü; hemde sık sık) , hep, kendiydi -koruyabildi kendini; yaralana yaralana...
İşte, sen, yaralanmasını gerektirmeyen bir ortam; temiz, sahici, hakiki bir barınak kurmalısın ona -ferah, dingin, aydınlık...
Bu yoz dünyada, som bir ilişki kurmalısın onun ile -o, çünkü, yaşamının anlamı- idi zaten, ve şimdi de olacak işte...
Odak noktasında onun duracağı o yeni yaşam uzamı, bütün yaşam yönelimlerini değiştirecek: Bir tek ona; onun ile birlikteyken, doğruluklu olduğun sürece, hiç farketmeyecek başka nelere, kimlere, yalan, yanlış, yanıltıcı olacağın -onu, temel doğrun olarak tutup, bütün öbürlerine, ötekilere, sahte maskelerinle gülümseyebilirsin- onun gözlerinde sahici yüzünü gördüğün sürece...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta