Temiz Çevre Şiiri - İlhan Koruyucu

gözlerimi kapıyor
bir çevre düşlüyorum
doğa ana kollarını açmış
koynunda bin bir can
rengarenk çiçekler
bir çok hayvan ve böcekler
elimi uzatıyorum
sanki kuşun kanadına değeceğim

parklar, bahçeler dar geliyor gönlüme
çocuk bahçesine benzeyen avuç içi kadar yerler
yüzlerce çocuk sıkış tepiş oynamaya çalışıyorlar
çiçeklere dokunmak yasak
çimlere basmaksa hiç olmaz
çiçekler kokusuz
çimenlerde plastik sanki
yaşadığımız kentin havası boğuyor
is, duman kömür kokusu etrafı sarmış
evler, iş hanları, görkemli binalar
motorlu taşıtlar egzozlarından
duman salarak gökyüzümüzü kirletiyorlar

nereye gitti güzelim kuşlar
elimden kayıverdi çiçekler, böcekler
kırk beşime merdiven dayamışken
kendi oğluma bile anlatamam olanları
yaşlı dünyamız nefes almaya zorlanırken
dünyanın tavanı çıkmış sanki
zehirli atıklarla denizler kirleniyor
yunuslar topluca intihar ediyor
toprak kimyasallarla çorak
silahlar, bombalar
balıklar, kuşlar hiç düşünülmüyor
ötüşleri kesilivermiş
babacığım dünya nereye gidiyor
bu soruyu yutkunup cevap veremiyorum
doğa, temiz çevre olmazsa eğer
insanlar olur mu diye!

İlhan Koruyucu