Temerrüt Şiiri - Cihat Şahin

Korkuyorum halklardan, ondandır şu istiğna!
Zira riya ve gaftan, geldi bana çok gına.

Her ağızdan bir seda, her kafadan bir fikir
Hangisine versin ki; kulağını şu fakir?

Gurur, kibir kokuyor; sedaların ekseri!
Sirayette etrafa, pis kokular pek seri.

Kahir kulak kabartmaz, haklı yorum, tevil’e!
Avutuyor nefsini, Haktan cüda sav ile.

Avam ayrı havada, havas ayrı havada!
Küllü uzman geçinir(!) bilmediği davada.

Zihin binmiş eneye, dalalete koşturur!
Çoğu bidat uydurur, zannetme ki boş durur.

Elerinde kıstaslar; benlik, inat ve hava(!)
Onun için tüm say’im; olur heyhat berhava.

Takdim etsem bin delil, etki etmez ne yazık!
Çünkü hüküm verilmiş, olsan bile sen hazık.

Hükmü peşin olanı, hangi burhan etkiler?
Fikr-i sabitse adam, geri döner tepkiler.

Serdettiğin deliller, gitmez ise hoşuna!
Bakmaz asla yüzüne, hiç anlatma boşuna!

Edille’yi hatmedip, boca etsen başından
Kat’a rücu eylemez; batıl olan işinden.

Toptan sersen önüne; Hükm-ü kitap, sünneti
Kabul etmez yinede, satar sana cinneti!

Meslek olmuş gibidir, pek çoklara temerrüt
Her birisi olmuşlar, sanki sağir, bir nemrut.

Bir tek çözüm kalıyor, o,da; nefse nasihat
Felah için gerekir, çünkü ciddi tashihat.

Koru beni ey Rabbim, cahil nas’ın şerrinden!
Hıfz et fakir kulunu; dünya, ukba narından!

Cihat ŞAHİN
09.12.2010-İZMİR