Temenni ve Satürn Şiiri - Çağhan Sarı

Girizgâh

Dimağındayım...
belki son galibiyettir
yahut mağlubiyetin tescili
silmek elinde ve sileceksin de
ama dimağında durdum.

İliklerine kadar ilişemedim
gözlerinde siluetim belirmedi
sirayet etseydim belki, olmadı
ancak suskunluğunda saklandım
hiç olmazsa gururdur durağın.

Lâl kesilenin infazı tehir olur
dilimde adını temenni ettim
usumda zikrettim
kızıla boyanmasına vesile kıldı
çehresi eskisinden yakıcıydı...

Elbruza çakıldığım an
buz çölünü tanıdım.
tutmadı, öyle düştüm Elbruz’a
sabırsızlığın akıbeti olsa gerek
yoksa niyeti paylaşmaktı
nice acılarını…

Koruganlarla çevriliydi
ve ben silahsızdım
teçhizatlıydı, ben yalın ayak
yolumu kaybettim, insafa geldi
dudakları kanadı…

Dekreşendo

Zarafetinin mahcubiyetini yaşattı
birden çok, bazen bir şehrin burçlarında
bazen uzaktan gelen satırlarda
utanmanın insan olanda devam ettiğini anladım.

Umman gözler taşıdığını bildiğimde
vedanın saatlerine ramak vardı.
kaybolup gitmeye rızası olmadı
tehditkarlığını ölüm yatağına serdi
malum.. malumun ilanına böylesi yakışırdı.

Harikulade tınıları reddetti
hatta yarını ve ertesini
maruzatım var, iyi olmalı,
seremediklerinin tesirinde.

Aryan duyguların satürnü
bilseydi onu şimal yıldızı,
eminim o da kıskanırdı.
Alamut durmazdı.
som altın put yıkılırdı.
viran olurdu avucunda hayat tutan...

Lakin…
vakar yerlerinde duruyorlar.
kırılan, solan, yitirilen
adsızların rehberi
makberim de onun belleği,
dimağında durdum.

Kreşendo

Çağrışımları son buluyor,
vazgeçişleri de.
sancının muştusunda
yola koyulanı
uğurlayan yok.
lanet okuması yeğdir
kayıtsız kalışa.
lanetini taşımak,
ömür boyu,
liyakattir yola koyulana…