Temenni Şiiri - Yaşar Kırca

Bu sabah sokaktan geçerken
Biraz mahzun, üzgün gibiydin
Yanakların al al olmuştu
Birilerine çok kızgın gibiydin
Pamuk ellerin kızarmıştı soğuktan
Üstelik şapkanı da takmamıştın
Bu havalarda paltosuz görmemiştim
Seni daha önce.
Sanki canından bezgin gibiydin.
Koşup ellerini ısıtmak geldi içimden
Avuçlarımda bir kuş misali tutarak
Ya da senin için topladığım
Güllerden bir demet uzatarak
Sabah güneşinde eriyen buzlar gibi
Eriyip gitsin diye yüzündeki hüzünler
Lakin elimde kaldılar yine
Sana vermek istediğim güller
Eğer bilseydin her sabah
Aynı sokakta, aynı pencerede
Ruhumu aşkla doldurduğunu
Camları perdeleyen gölgeleri
Geçişinle kovduğunu
Bilseydin!
Kabul ederdin elbet biliyorum
Sana vermek istediğim gülleri
Sokağımın daimi yolcusu
Penceremi yakan sabah güneşi
Güle güle git rast gelsin neyse işin
Ya da nereye ise bu hüzünlü gidişin
Mutlu mesut olsun, ne olur
Yarın sabah bu sokaktan geçişin.