Temelli Şiiri - Mehmet Tekmen

Soğuk suyun gerçeği,pınarın kaynağında.
Balık gibi çırpınır; canım,hayat ağında.
Kurtulup gitsem derim,bulutlar ötesine.
Bir hatıra bıraksam,yüce dağ tepesine.

Çözemedim an,nedir; hakikat benden uzak.
Önümdeki manzara,sanki hazır bir tuzak.
Bir arı nasıl uçar,çiçek çiçek dolaşır.
Akşama geri döner,kovanına ulaşır.

Durmadan akar ırmak,engel tanımaz suyu.
Sabırla bekler çölde,doldurulmayı kuyu.
Var,yok denge içinde; bir birini tamamlar.
Alıp götürür beni,her gün gelen akşamlar.

Dost sohbeti başkadır,ele geçmez her zaman.
Ayrılmaz gönül ondan,ayırmayın el aman.
Rahat olmasa bile,soğuk sıcak farketmez.
Başka bir şey düşünmez,o yerleri terketmez.

Ayrılık ânı zordur,mucizelere muhtaç.
Doymuyor asi gönül,daima ac bî ilaç.
Sürünsün hasretinle; yorgun,bitkin,perişan.
Bırakmasın geride,benden kötü bir nişan.

Düşünüyorum şimdi,şu an elimde aklım.
Biliyorum ki yoktur; bilginden gizli,saklım.
Aşikar sa hayatım,samimi arzum belli.
Bu yolun sonu olsun; kurtuluşum,temelli.