Temel Emice Şiiri - Kerim Yavuz

Cin çıktı tepesine asabileşti gene.
Karısını dışarı attı Temel emice.
Bir haftanın içine ev döndü değirmene.
Evini birbirine kattı Temel emice.

Senelerce kahrını çekti Fadime nine
Bir türlü uslanmadı yaşı geldi seksene.
Yalvarıp durduk ona gel barışmayı dene.
Hiddetle kaşlarını çattı Temel emice.

Asla laf söyletmiyor o keçi inadına.
Ben minnet etmem diyor onun gibi kadına.
Bakmak isterken şöyle yemeğinin tadına.
Dilini damağını yaktı Temel emice.

Ne Fadime nineyi ne de bizi dinledi.
Ben ne dersem o olur inadım inat dedi.
Bayat yemek yemekten kendini zehirledi.
Hasta hanede üç gün yattı Temel emice.

İki ineği vardı bir tanede danası.
Ayağı takılınca döküldü süt kovası.
Sinirlendi o anda bozuldu tüm havası.
Ahırdan inekleri sattı Temel emice.

Fırtına esti durdu uçtu evinden çatı.
Meğerse ki Azrail gelmiş evine yatı.
O gece yarısında noktalandı hayatı.
Ecelle yatağına yattı Temel emice.