Sıcak kanlı bir çocuk olmadım hiç
Gözleri ateş saçan
Ve dilinden salyalar dökerek
Bir yandan
Çamurdan evlerini bozduğu naif çocuklardan
Biri bendim
Ben bir seni yaşarken terketmedim öyle ki;
Can zırhının çivisine asıldın
Neyim tutsam yapışmış bir tüy var izinden
Sıkıldım bir sen olmak yanımdan
Ben bir seni yaşarken terketmedim neyse ki;
Yüzüne bakıyorum
Aydınlıksın, çocuksun
Gözünde halka şeker
Annem gibi üzül bana
Halkada kalsın şeker
Seraptı okuduğun şey
Ellere dokunan kitapta
İnce ve tutkun bir kadın
Çıplak tenini çekerdi kendine
Büyür de çocuk olurdu
Serilir odamın dört duvarına
Gözlerinden akşama ayırdığım hüzün
Hava sıcak ve kaygılı
Rüzgar soyunur ve titrer yatağımda
Öyle bir yalnızlık olur ki
Aşk bile yorgun ve uykuludur
İşittik seherlerde
İlk rüzgar içinden haberini
Pencerelere
Dönmeyecekmişsin.
Hep aynı sendin ve aslında kimdin?
Derin bir yürek nefesi bu; tanırım
İçmek istersin buzdan bir suyu
Dişlerin kaçar önce
En uzun hasreti yaşamak gibi
Kanmasan da yanarsın
Ömrüm seni kayıplardan giyindim
Yalnız bir kuş tenime dokundu
Sevda yokluğuna adresmiş anladım
Bir şiir onu cebinde unuttu
Gizledik söz duvarları içine cümle niyeti
Akacak isyan sıkıştı tükrüklerimizde
Korkudan ötrü
Şiirdir seçtiğimiz
En büyük sövgüyü
Sesini duymuşlar eski düşler
Tam inecekken yaşamın tek perdesi
Sen en son ağaca en şen meyveni ver
Sakınmazsan elini ateşten
Aşka kendini tut
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!