Tembihlerdi Hep Babam Şiiri - Nebi Ünler

Bir keklik ve kanatları altında yavruları… Bir dost fotoğrafından
Bir hatıra; Yazıktır oğlum vurmayın diye tembihlerdi rahmetli babam…
Rahmetli Halil dedem, babama öfkeyle bağırmıştı; “al tuzağını oradan”
O rüyadan sonra, babam olmuştu, avcılıktan nefret eden bir adam.

İyi nişancılığına şahit olmuştum… Yatak odamızın penceresin de yılan
Öteki odadan alıp tüfeği, odaya girer girmez tek atışta burmuştu…
Gözümle görmesem, nişan almadan tetiğe bastığını ben de derdim yalan
Abisi Koca Musa emmim de Çanakkale’de gavura karşı vuruşmuştu.

Akrebi, yılanı çok olurdu Çukurova’nın… Mutlaka karşılaşırdık her Yaz’da
Kara yılana dokunmayın, kızdırmayın sonra kovalar, derlerdi büyüklerimiz…
Iraz bibiye aşık olan bir kara yılan… Enteresan olurdu dile gelseydi saz da,
Yılgın Yağmur’a anlatsaydın keşke… Avdan uzak durun lütfen, küçüklerimiz.

Bütün kuşlar, bütün hayvanlar can taşıyor, ihtiyaçtan fazlası av, olmalı haram,
Unutma yavruları bekler, kıyma, yaralama, öldürme diye tembihlerdi babam!

Aşiyansız, 12.01.20 – 01.29 Y.Y.