Tembih Şiiri - Muharrem Abut

Unutma çocuğum,
Bütün yağmur damlaları bulutların için(d) e saklanır,
Ve vakti gelince toprağa inerler.
Belki bir çiçeğe,
Belki de bir ota can vermek için.
Yıldızları da unutma çocuğum,
Onlar hep parlarlar,
İnsanlar yollarını bulsun,
Belki de âşıklar bakıp,
Hayal kursunlar diye.
Ama bütün yıldızlarda,
Tıpkı yağmur damlaları gibi,
Vakti gelince gökyüzünden ayrılır,
Kayar ve bir okyanusa,
Su olmak için düşer,
Yine bir suya karışırlar.
Yani yavrum, olmayı isteyeceksen,
Su gibi aziz olmayı iste.
Su gibi dokunduğun her şeye can ver,
Ne can yak, ne de cana kıy.
Hiçbir zaman, hiçbir menfaatin uğruna,
Asla kimsenin önünde eğilme,
Başın hep dik yürürsün eğilmezsen.
Küçük hesaplar içinde olma,
Küçük hesaplar uğruna,
Yarınını bugününe satma.
Gırtlağını kesecekseler bile yalan konuşma.
Yalanla iman bir arada durmazlar.
Ekmeğin için, aşın için, inandığın doğrular için,
Sonunda ölüm de varsa, sonuna kadar savaş.
İffetini ve onurunu her şeyden yüce bil.
Unutma ki insan,
İffet ve onuru olmadan yaşayamaz.
Bir de nerden geldiğimizi aklından çıkarma,
Bunun için duvarda duran resimlere iyi bak;
Ve asla indirme asılı durdukları yerden,
Onlar senin tarihin, onlar senin ecdadındır.
Ve yavrum, umudum, geleceğim, her şeyim;
Canını canım bildiğim,
Belimden indirdiğim,
Güzelim, bir tanem, nar tanem,
Nur topum, mis kokulum, evladım:
Bütün insanları ayırt etmeksizin sev,
Senin gibi, benim gibi insan oldukları için.
Bir de babanı, yani beni;
Yani senin yıldızını,
Yıldız olup, kendi gökyüzünden kaydığı gün unutma.
Ve layık bulursan resmimi,
Duvardaki resimlerin yanına as…