Tembellik Şiiri - Eren Kurt

Çalışsa yapar diyordu hocaları ama
Çalışmayı hiç sevmez, sıkılırdı Kasım
Dükkan varya okumaya ne gerek
Diyerek yatardı ikindine dek.
Anası da kıyamazdı biricik oğluna
Gürültü yapmazdı; uyusun melek.

Yemeğinin tuzu az olsa
Zahmet edip gitmezdi taa tezgaha.
Kapı açık kalıp ceryan yapsa
Üşenir kalkmazdı kapatmaya
Yel güçlü esiyor, örter nasılsa.
Diş fırçalamak ona göre boşa çabaydı
Zaten çürük ırsiydi yorulmayaydı,
Dine inancı vardı ama namaz kılmazdı
Kalbi temizdi çünkü gerek duymazdı.

Bir gün öğle vakti kapı çalındı
Kasım uykudaydı annesi açtı
Kadıncağız kağıt gibi döndü odaya
Kasımım dedi gözyaşları aktı halıya.
Annesinin böyle erken kaldırmasına
Biraz sinirlendi Kasım biraz da şaştı
Oysa daha çoktu vakit ikindine
Bu ne cengame, bu ne telaştı.
Kuzum dedi anası bastı bağrına
Askerden yazı geldi çağırıyorlar yarına.

Kınalı Kasım askerde epeyce çekti çile
Akşamları nöbet var, sabah doğru talime.
Askerlik bu sonuçta yan gelip yatılır mı?
Çok zor ana diyordu koymuyorlar halime.
Kasım çaycı oldu, çöpçü oldu, aşçı oldu,
Yeri geldi tuvalette paspasçı oldu
Çömezlikten bastonluğa geçince
Koğuşta söz söylenmez ağa oldu, bey oldu.

Bir yıl sonra döndüğünde evine
Çıkaramadı anası bakakaldı öylece
Karşısında duran çakı gibi bir aslan
Güven dolu göğsü sanki bir volkan.
Asker ocağında pişmişti Kasım'ın
Hem bedeni, hem yüreği
Bükülmezdi artık kolay kolay bileği.
Eski tembel günlerine indirdi perde
Çok şey öğrenmişti Kasım askerde
Çalışıp çabalayacak para kazanacak
İşte ancak o zaman mutlu olacak