Tembel Prenses Emine Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Şu bizim tembeller prensesi Emine
Bir kral karıncaya baktı
Döndü bir de baktı kendine.
Karıncalar kıralı sinirli sinirli:
'Bu olmadı Emine kardeş
Hiç olmadı bu be Emine
Gelmelisin kendine! ' dedi.
2/:
Şu bizim tembeller prensesi Emine
Utandı ve usulca uzaklaştı
Çalışkan karıncaların krallığıdan.
Girdi kendi evlerine.
Kulaklarında hala o uyarı
Kralın uyarısı sinirli sinirli:
'Bu olmadı Emine kardeş
Olmadı bu Emine
Gelmelisin kendine! '
3/:
Şu bizim tembeller prensesi Emine
Açtı ilk önce okul çantasını.
Kitabının sayfalarını araladı ardından.
Kulaklarında hala o uyarı
Kralın uyarısı sinirli sinirli:
'Bu olmadı Emine kardeş
Olmadı bu Emine
Gelmelisin kendine! '
4/:
Şu bizim tembeller prensesi Emine
Sonra defterini çıkardı çantasından.
Açtı kaleminin kör ucunu.
Sayfaları çevirdi sevine sevine.
Ama kulaklarında hala o uyarı
Kralın uyarısı sinirli sinirli:
'Bu olmadı Emine kardeş
Olmadı bu Emine
Gelmelisin kendine! '
5/:
Bizim Emine başladı ödevine.
O anda son verdi tembelliğe.
Kulağının dibinde bir ses
Karınca kralın sesi:
'Yaşa Emine, Emine yaşa
İşte şimdi geldin kendine! '