Temaşa Şiiri - Ömer Albayrak

Erciyes’i sırtladım tırmandım zirvesine,
Varmı? Talib olacak çilenin böylesine.
Cemâlullah aşkıyla yananlara âşıkım,
Allah’im sen kavuştur, onlardan birisine.

Şu gurbet ikliminde hem mahsunum hem garip,
Çaresiz dertler ile muztaribim muztarib.
Cemâlîni, görenin cemâlîne âşıkım,
Aşıka, mâşukundan başka olurmu tabib.

Inanılmaz bir arzu, dayanılmaz iştiyak
Rahmetine sığındım, azabından kaçarak.
Cemâlullah âşkıyla yananlara âşıkım,
Görebilsem her türlü engelleri aşarak.

Ne olmazki “OL” derde kâinatı YARADAN!
Mi’raç ile kutlanır “Hicret Garibi” olan.
Cemâlullah âşkıyla yananlara âşıkım,
Yanarmı? Bu ateşten, kordan kıvılcım alan.

Ölümsüzlük iksiri şefâati mümine,
Tiryakiyim bu aşkın tiryakiyim demine.
Cemâlîni, görenin Cemâlîne âşıkım,
Allah’ım sen kavuştur Cennet’te Cemâlîne!

“Aşıklar Mâşuku”nda, Yaradan’ın Tuğrası,
O’nda Nübüvvet Mührü, bende hasret yarası.
Cemâlullah aşkıyla yananlara âşıkım,
Görmeyince yanarmı? Bu gözlerin çırası.

Ya! Rab Kalem’i kıran Bismillah hürmetine,
Sığındım kâinatı yaradan kudretine.
Cemâlîni, görenin Cemâlîne âşıkım,
Darılma bu Ömer’in meczubun cüretine! ..