Temaşa Şiiri - Cihat Şahin

Kâinatı durmadan, etmek gerek temaşa!
Hiç yaptın mı şu işi, alıp aklı sen başa?

Dikkatle bak ey akil, gör âlemde rahmeti!
Çok mu böyle Rahim’e; bir teşekkür zahmeti?

Onca ihsan ve inam; etmiş seni ihata!
Fark etmemek bunları; değimlidir bir hata!

Tadat ile tükenmez, bu Rahmani ikramlar!
Demek bunca ikramı, ikram eden Ekrem var!

Musahhardır emrine; koskocaman bir âlem!
Yazmalara kalkışsa; bitiremez bin kalem.

Arzı yapmış sefine; senin gibi bir kula!
Kimdir onu gezdiren? Bir sorsana akıl’a!

Milim şaşmaz rotadan, kaptanı kim acaba?
Engel çıksa önüne; hemen bakar icaba!

Hangi güçle devamda, fezalarda seyahat!
Hangi zatın eseri; düşünsene şu hayat!

Tek meteor ve şihab, düşmüyorsa bir başa;
Kimdir insi koruyan, kim emreder o, taşa?

Atmosferi kim sarmış, dünyamızın başına?
Kem, küm edip durma da; “Allah sardı” de şuna!

Yağmurları yağdıran, tesadüf mü(?) doğa mı(?)
Yoksa onu indiren; şefkat ile dua mı?

Doğa denen ilah(!) ın, hiç indi mi Nebisi(?)
Sakın Nebi zannetme, iblis denen habis’i!

Tesadüfe tesadüf, edilmezken bu arzda;
Aklı rafa kaldırıp, saçmalama şu tarzda!

Zannetme ki esbaptır, seni böyle yaşatan?
Ol, Rahim ve Rahmandır, ihsan ile kuşatan!

Onu razı kılarsan; gelmez başa bir kaza!
Rızasını bulmazsan; gelir ona o,na çok ceza!

Cihat ŞAHİN
25.10.2010-İZMİR