Değince gönlüne feleğin eli,
Tutmadı dizleri, kırıldı beli,
Gözlerinden akan bir hazan seli,
Çilekeş insanın güler mi yüzü?
Attığı her adım giderse boşa,
Hasret kaldı inan bir sıcak aşa,
Neler geliyor bak sağ olan başa,
Kalıyor gönülde silinmez izi!
Felek bırakmıyor asla peşini,
Kaybetmiştir ekmeğini aşını,
Çok aradı bulamadı eşini,
Alnına yazılmış bu kara yazı!
Kesmedi bilhassa felek teması,
Gülmeyi unuttu bitmedi yası,
Şimdi su içmeye kalmadı tası,
Kaybetti baktığı ördeği-kazı!
Dertli, göz önüne serdi durumu,
Sizlere bıraktı artık yorumu,
Yazmak istiyorum şimdi sorumu,
Felek mi, insan mı çok yordu bizi?
Cafer AKSAY
Erdemli 28.08.2019 Çarşamba
Cafer Aksay
Kayıt Tarihi : 20.12.2020 18:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen deriz ki dünya (hayat ya da felek) yordu bizi. Acaba hayat mı yordu insanlar mı? Dünya hep aynı dünya oysa içinde yaşanılan dönem ve insanlar farklı; çileli bir hayatın hikayesini paylaşalım istedim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!