Telli Kavak, Duvaklı Kavak

Neden benzetiyorum bu kavağı sana?
Senin gibi narin ve zarif olduğu için mi?
Yaprakları parladığı için mi saçın gibi,
Bedeni dal gibi, zirvesi hilal gibi olduğu için mi?
Senin gibi salındığı,
Benden kaçmadığı,
Okşamama izin-ruhsat verdiği için mi?
Neden benzetiyorum güneşte hışırdayan kavağı sana?
Anlasana anam-babam,
Anlasana.

Deniz bir tablo gibi körpe kavağımın arkasında,
Kavağımda tatlı hışırtılar,
Yıldızlar misali göz kırpan pırıltılar,
Güneşler geziniyor kavağımın körpe yapraklarında,
Geziniyor, geziniyor, geziniyor,
Sonra yerine sen gelip salınıyorsun,
O gidiyor.

Sen sen olmasan; ötüşür mü dallarında
Körpecik serçeler binbir sevinçle?
Musikiyle mi bezenir hiç, her biri dalın, yaprağın?
Bir melodi anıtı gibisin
Üstünde toprağın.

Yavaş yavaş anlıyorum sana neden benzettiğimi
Bir körpecik telli kavağı;
Yaprakların masallardaki duvak,
Dalların bir gelinliğin tellerince,
Ben hep seni anıp duruyorum günler boyu
Ne zaman bir kavağa rastlasam;
Yeterince.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 25-26/100)