Telli Akşamlar Şiiri - Yıldırım Uzun

Telli bir akşamın sancısındayım
Bir başka çöküyor yalnızlık yine
Fa minör baskılar yırtıyor semayı
Bembeyaz gülüşler savruluyor senden
Ne Agora meyhanesi ne kale dibi mevzular
Filhakika
İnci inci düşüyorsun gözlerimden

Kurşun gibi ağır gece bir tekin öksüzlüğünde tutuşuyor
Söğüt gölgeleri yapışıyor hicaz efkârıma
Garnitür duygulardan yoksunum
Rengini söyleyemem ufuklarımın
Gece mavisi ülkeler biriktiriyorum sevinçlerimden

Sarhoş değilim ama
Tarih hangi fi geçmişinde çaldı ellerimden ellerini
Saçların hangi ülkenin adıydı, hangi denizdi gözlerin
Kızılca kıyamet olsa da aksim
Gözlerine bir ben sürmelisin
Ya da beni, bu melânet geceden sürmelisin

Şuubi isyanlarımdan say
Şurubi ve sülfirik asit gibi yüzüme düşen damlalarımı
Ecek-acak eklerini vuruyorum
Çıplaklığıma hiçbir elbise yakışmıyor
Hiçbir duygu oturmuyor prematüre satırlarıma

Sen değil, sensizlik değil, özün değil, suretin değil
Düşünürsem ilk muharrikte kalırım
Beni alıp götüren, şimal rüzgârlarındır
Körsün, sağırsın da bilirsin yine
Ölüm bile yakışmalı insana / ki en çok bana yakışıyor

Aşkın; bilmediğim bir ülkede, sürgündür bu telli akşamlarda
Ayak bileklerimde değil, gözlerimdedir pranga