Teller, Duvaklar Şiiri - Hatice Arı

Boştayım gene,
Ölü deniz yüreğim;
Ruhum suskun bir çingene,
Nerdeyim
Gene?
Ne bileyim...
Ezgiler dolaşır saçlarıma,
Bir ince düşünce sarar telleri;
Teller beyazlar,
Ak pak olur...

Kendi toprağımda ağarmış
Gümüş başak,
Ekmek verir mi
Bu toprak?
Ne öyle sulak,
Ne de sandığın gibi
Kaynak,
Kurak artık,
Hem de çorak;
Bu ne undur,
Ne de ezgiler
Düğün,
Beyazlar da duvak...