Telgrafın Tellerine Kuşlar mı Konar

Telgrafın tellerine kuşlar mı konar,
Türküsü vardı,
Arada bir söylenir hala radyolarda,
O kadar önemli ve hızlı haberleşme aracıydı,
Türküler bile yakıldı adına.
Hayatımızda ne büyük yeri vardı.
O kadar kendimizi kaptırırdık ki,
Nokta yerine konular ‘’stop’’ları bile okurduk.
Büyük mücadelede en önemli haberleşmeydi.
Şimdi mektup, tebrik kartı gibi,
Telgrafta unutuldu.
Şimdi telefın mesajı,
Ve mailler var.
Çok hızlı ama soğuk.
Çoğu zaman bizi ifade etmeyen hazır mesajlar,
Oysa kart,mektup ve telgraf,
Tamamen bizi ifade ederdi.
Bizim sözcüklerimizdi onlar,
Başkalarının değil,
Bizim duygularımızdı,
Hiç bilmediğimiz,
Veya hissetmediği halde işi bu olanın değil.
Varsın şimdi telgrafın tellerine kuşlar konmasın.
Ama şimdi kullandıklarımızda,
Kendi sözümüz,
Kendi duygularımız olsun.
Bir kutlama mesajını yazmaktan acizmiyiz?
Az olsun ama kendi sözümüz olsun.
Kelimeleri kısaltmadan,
Gerçekten yazıldığı gibi.
Hiç olmazsa bunu yapalım.
Çünkü dil bile elden gidiyor.
Yoksa ilerde,
Tlgrfn tllrn kşlr m knr
Ne demek diye düşünmek zorunda kalırız.
Dil bizim, söz bizim,
Sahip çıkmak görevide yine de bizim.