Televizyon Şiiri - Muhammet Şerif Keskin ...

Her eve girince görürsün onu,
Başköşeye oturmuştur bir kara kutu.
Merhaba dersin vermiyor cevap,
Konu konu değil sarmış bir merak.

Büyükten değil alırlar ondan örnek,
Ahlaksızdır çocuklar niyedir acep?

Büyüklere övünçtür, bakın nasıl izliyor,
Zekâsı bellidir parlak çocuk oluyor.
Dünyayı gösterir fayda görülüyor,
Kontrolsüz izlenim her derdi açıyor

Ders çalışmak ne gezer çizgi film peşinde,
Oyun eğlencedir anne baba işinde.
Akşam oldu, kumanda büyüklerin elinde,
Sıra babadadır çocukları geride.

Dostsuz sözsüz geçen gece,
Sürekli onunladır her gün her gece.
Ara sıra komşular gelir ziyarete,
Ne gerek var tatlı muhabbete,

İşte reklâm girdi acele işe,
Şaşırırsın bunun yaptığı işe.
Tek kelime etmeden on ikiyi beş geçe,
Artık kalkalım gelir gece gündüze.

Belki kapattın ama gezindin de öyle,
Birkaç saat uykuyla sabah kalkarsın böyle

Tekrarı izlenir, boş geçmez her hafta
Gönüllere su serpmez boşa kafanı yorma
Senaryo yazacaksın her aşamada,
Elinde tespih dilinde zikir bir başka,

Arkadaşlığı öldürdü düşmandır bize,
Bilesin ki zararı çoktur hepimize.
Beyinleri ölmüş, üretim yok evlerde,
Şifa arayan yok mu, çözümsüz bu derde.

Çocuklara problem, babalara hak,
Maalesef tam bir kara mizah.
Sözüm size değil tiryakilere,
Gönülsüze değil isteklilere.