TELEVİZYON
Televizyon diye bir aleti,
Biz de aldık evimize.
Meğer kandırmışlar bizi;
Bu alet faydalı diye…
İlk açışta şaşırdım,
Dudak al göz boya,
Bunlar nedir? diye sordum,
İnsanmış bunlar güya…
Baktım islamdan eser yok,
Kalbime saplandı bir ok,
Şaşkınlığa uğradım,
Herkesin boynunda bir tok…
Çaresiz eğdim başımı,
Örtü yok çarşaf yok.
Zehirledir din aşımı,
Ahlak yok şeref yok…
Kayıt Tarihi : 3.1.2007 18:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Evimize televizyonun ilk girdiği gün (1983 yılında) 11 yaşımda iken yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!