Rıhtımda süzülen beyaz martıya bakmıştın ya,
Tam o sırada ben de o martıyı düşünüyordum
Havada oynaşan gri -beyaz bulutlara kaymıştı gözün
Ben de aynı bulutları görüyordum
Her sabah güneşe bakıp,
"Şimdi ülkemde ikindi", diyordun ya içinden
O anlar ben de güneşe bakıp, ışıklardan sevgi yolluyordum
Sana "Günaydınlar, güzel günler" diliyordum
"Onbin kilometre uzaktaydın" deme, Havana'da olduğun günlere
Yedi saat uzaklıktaydık güneşe göre
Hiç çıkmadın ki içimden
Her dakika seni anıyordum derinden
Ellerini tutuyordum, saçlarını okşuyordum
Gözlerim ayrılamıyordu ceylan gözlerinden
Sana dokunmuş batı rüzgarları, hergün bana geldiler nefes nefese
Tütün ve ıhlamur karışmış kokularını getirdiler kalbimdeki adrese
Anlattılar saçlarını nasıl savurduklarını,
Koynuna serinlik doldurduklarını,
Kirpiklerine ve yeşil gözlerine şefkatle dokunduklarını,
Turkuvaz bluzunu, beyaz şortunu, parmak arası terliğini,
Neşeli şarkılar okuyan dudaklarını, öptükleri ılık tenini
Ahh o rüzgarlar,
Aşk dilinden şarkılar dinletirler
Sırlarımı hüznünle değiştirip
Ruhumu sende eritirler
Kayıt Tarihi : 24.2.2014 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kuzeyin soğuk ülkelerinden birinde yaşayan değerli ve sevgili internet arkadaşım, evinden ayrılacağı kısa sürelerde bile profilini kapatırdı. Havana'ya birkaç haftalık tatile gitmesinden önce vedalaşırken, profilini kapatıp/kapatmamayı düşündüğünü söyleyince, "Kapatmazsan yokluğunda hergün yazarım - dönüşünde okursun", diye takıldım; kabul etti - mutlu oldum ve hergün yazdım. Bu şiir, onuncu günde O'na yazdıklarımdan.
O, "Bir arkadaşım bana şiir yazmış" başlığıyla gurur ve övünçle şiiri sayfasında yayınladı ve sonrasında depremler oldu...
Arkadaşımın sayfasında ilgili - ilgisiz onlarca yorumlar yapıldı... Naçizane birkaç mükemmel övgü ile birkaç da beddualar aldım :) :(
Nihayet O aradaşım, 2. veya 3. gün bu şiirimi sildi...
Halkımızın %95 kadarı şair ruhludur ; ilk gençliklerinden itibaren ömürlerinin sonuna kadar şiir yazarlar... İşte burada şaşırmaya başlıyorum, çünkü ; %95 kadarı şair ruhlu olan halkımız, ne şiir, ne de başka birşey OKUMUYOR :( ... Naçizane ölümümden sonra Dünya Edebiyatı Tarihi'ne "Harika aşk şiiri" olarak geçeceğine inandığım bu şiirimi ne okuyan var, ne de layıkıyla değerlendirme yazanlar...
DÜNYANIN EN GÜZEL AŞK ŞİİRLERİNDEN BİRİSİ olarak nitelenen Edgar Allan Poe'nin muhteşem ANNABEL LEE şiiriyle karşılaştırsın herkes ; sitemimde haklı mıyım - haksız mıyım düşünsün biraz ...
X X X
ANNABEL LEE
Yazar : Edgar Allan Poe, İngilizceden Çeviren : Melih Cevdet Anday
Senelerce senelerce evveldi
Bir deniz ülkesinde
Yaşayan bir kız vardı bileceksiniz
İsmi; Annabel Lee
Hiç birşey düşünmezdi sevilmekten
Sevmekten başka beni
O çocuk ben çocuk, memleketimiz
O deniz ülkesiydi
Sevdalı değil karasevdalıydık
Ben ve Annabel Lee
Göklerde uçan melekler
Kıskanırlardı bizi
Bir gün işte bu yüzden göze geldi
O deniz ülkesinde
Üşüdü bir rüzgarından bulutun
Güzelim Annabel Lee
Götürdüler el üstünde
Koyup gittiler beni
Mezarı oradadır şimdi
O deniz ülkesinde
Biz daha bahtiyardık meleklerden
Onlar kıskanırdı bizi
Evet! Bu yüzden 'Şahidimdir herkes ve deniz ülkesi'
Bir gece rüzgarından bulutun
Üşüdü gitti Annabel Lee
Sevdadan yana kim olursa olsun
Yaşca başca ileri
Geçemezlerdi bizi
Ne yedi kat göklerdeki melekler
Ne deniz dibi cinleri
Hiç biri ayıramaz beni senden
Güzelim Annabel Lee
Ay gelir ışır, hayalin erişir
Güzelim Annabel Lee
Orda gecelerim uzanır beklerim
Sevgilim sevgilim hayatım gelinim
O azgın sahildeki
Yattığın yerde seni...
TÜM YORUMLAR (1)