Telefya II Şiiri - Gökçe Fortacı

/ gideceğini biliyordum sevgili,
zaten o yüzden sahibinden,
çok kullanılmış,
ikinci el bir aşktı benim de sana beslediğim! /

ardından
saçlarımın üzerinde secdeye kapanıp
yokluğunun değil de,
bunca zamandır bana bile unutturduğun yokluğumun kazasını kılıyorum,
hafızam yok,
seni en çok düşündüğüm ara
ucu açık ve paslı bir cengelli ayrılığa takılıp gitti
ve bu yüzden görmezden de gelemiyorum artık
sırlarımın üzerine ilmek ilmek haram dokumaktan
nasırlaşan parmaklarımı.

biliyor musun sevgili,
arşın en büyük günahını seçip
boynuna ipek sicimi geçirerek
içimin tam ortasına sarkıtıp da kaçan sana karşı
bütün uzuvlarım hattat olup
tövbe duaları yazdırdı dilime,
çünkü ancak bu şekilde
ayrılık suretine bürünüp de karşıma çıkan bakışlarının
üstesinden gelebiliyorum.

tüm gelmişim, geçmişimi unutturmuş bana!

/pardon bayım,
tanışıyor muyduk sizinle,
üstelik de doğduğum bu günün arefesinde/

sevin hadi,

artık senden terk ediyorum beni!