Telefonum ıssızlığı çalıyor

Borç aldım
Yalnızlığı kendimden
Telefonum ıssızlığı çalıyor.
Loş odalar suskun
Duvarlar üstüme yıkılıyor
Camlarda perdeler
Yaşamla arama düşen
Demir kepenkler gibi.

Buz gibi yatağımda
Öksüz düşen yastığın
Biriktirir soluksuzluğu.
Tavana asılı gidişin,
Merdivenleri dinliyorum
Bu adımlar senin;
Kapımdaki tıkırtıda
Gelişin saklı.

Bir süredir
Akşamlar çökmüyor
Gecelerim kararmıyor
Yanımda sen varsın.

İnce parmakların
Ruhumda gezinen
Işıklar kadar beyaz
Yanımda sen varsın.

Eteğindeki çiçekler açılıp
Vazomuza doluştular
Her şey yeniden...
Yanımda sen varsın.