Dur...(....im) dur... birazda ben ağlayayım
Sen odana çekilmişsin, ben soğuktayım
Yakılacak çıra ben isem, fedadır canım
Bak döktüğün o yaşlarda boğulmaktayım.
Eğer rahatlayacaksan ağla bitanem...
Her düşen damlada seninle yoğrulmaktayım.
Gerçi ağlamayı bile beceremiyorum,yaş akmıyor
Acılar kuşatmış çevremi,mutluluk yüzüme bakmıyor
Bu yüce sevda, çileyle beraber şükür sabrı çekiyor
Zaten gözlerimde pusu var nedense hiç kalkmıyor.
Eğer sen rahatlayacaksan ağla, ağla bitanem...
Sen de biliyorsun ki; bu can seni içinde saklıyor.
Sıkıldığını hissetmiş olacağım ki, şahin tepesindeyim
İşte şu an şu dakika efkarlanan o yüreğindeyim
Üşüyorum, titriyorum yollar o kadar uzun ki ufukta
Çaresizlik korkutsa da beni,hasretinle yaşamaktayım.
Eğer ağlamak çareyse ağla canım, ağla bitanem
Ağlamakta bir ihtiyaç, önemli olan umutla gülmektir.
Kayıt Tarihi : 13.10.2008 09:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
NOT: Bu şiirim 1978 yılında yaşanmış bir olay sonrası yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!