Telefon ve Hayat Şiiri - İbrahim Faik Bayav

Telefon, girdiğinde, çantalara, ceplere,
Endamını, fos görüp, atıp cinleyenler var.
Kiminin kulakları, ayarlıyken biplere;
Çatılı kaşlar ile, bakıp kinleyenler var.

Kişi, uğraşsa bile, göreviyle, işiyle;
İsterse çoluk-çocuk, ister ise eşiyle;
Otobüs yol alırken doldurulmuş kişiyle;
Kart sesi, sessizliğe, katıp inleyenler var.

Özenip de başkası, nazar salmasın diye;
Şahsa ait sırları, görüp çalmasın diye;
Fonksiyon tuşlarından nasip almasın diye;
Dört değişik karakter, takıp pinleyenler var.

Hesap kitap gerekmez, gorile ve ayıya;
Kontörler hibe olur, bakılmadan sayıya;
Arkasını vermiştir, babaya ve dayıya;
Faturaya, ücreti, kakıp binleyenler var.

Bilinmez, ne duygular, dillenirler arada;
Hiç bir ayırım olmaz, kırmızıda, karada!
Politik laklakçılık, rağbet görür burada;
Buna rağbet edeni, yatıp dinleyenler var.

(3 Haziran 2008)