Telefon Sevişmeleri Şiiri - İbrahim Özdemir

TELEFON SEVMELERİ

özlerken uykularımı çalmayan telefondan
anam beni doğurmadı güzlerde
ama anam ağlıyor
penceremden sızarken günün ilk ışıkları
yastığımda kardelen omzumda aşk
vefa ve söz yükü

ikiyüzelliiki’de doğmuşum
yaşım daha on
kırk iki olmuş kilom
bu yaşta ben değilim
bu kiloda hiç değil
ne ki ikiyüzelliiki
on sekizinde mayısın
gece saat on-otuz
iki kadeh rakı, bir-iki kızıl kiraz
peşi bol bol sigara
sonra büyük bir öfke
gönlüm ahlak ağacı
penceremden sızarken günün ilk ışıkları
yastığımda kardelen omzumda aşk
tin ve ten yükü

ve bu saatte kimler şiir yazıyor
kim sokaklarda yalnız
sizleri seviyorum
kimler odada fazla
seni seviyorum
sevmek mi bu
kalbimde bir kelebek
varlığımdan haberli misin
penceremden sızarken günün ilk ışıkları
yastığımda kardelen omzumda aşk
dost ve sevda yükü

20.05.1995