Telefon Kulübesi Şiiri - Murat Özmen

Odamı topladım biraz evvel
Bir sürü eski not ve kitap çıktı
Çoğunu attım
Bez aldım
Geçmişin üstünden geçer gibi
Sildim rafı

Köşedeki oyuncağın farkına varamadım
Getirdiğin boş bir telefon kulübesiydi
Öylece bakakaldım
Görmeseydim keşke
Ya da görmezden gelseydim
Orada yığıldım ve kaldım

Bu güzel oyuncağı odamdan da
Kalbimden de atamadım
Bitti dediğim köz aylar sonra
Bir oyuncakla nasıl alev aldı
Anlamlandıramadım