Telef Şiiri - Emin Alsancak

Omzuna dayadığım baş benim.
Akmaya nazır gözyaşlarım kimin.
Mahv-ı perişan bir süredir hayatlar.
Bu hüzün denen şey, sanki bir irin...

Hak etmedi bunu ama kaderdi.
Kader diyince tüm sorular düğümlendi.
İçimde bir zalim barındırmadım hiç.
O, kusursuzu ararken masum bir telefti...

Vicdan yapıp senden af dilenmem.
Ettiğin ahla yönümü çevirmem.
Bıçak gibi kesse de sözlerim,
Ancak ölümle biter serüvenim...