Telbiye 2024 Şiiri - Kemal Ersözlü

'Yâ Eyyuhe'Nâs !" diye onlarca kez seslenir sana..
Üzerine alınmayan Pişkinler'den misin?
"Ne Münâsebet " diyen
"Yalancı Dağlar'ı ben yarattım" diyenlerden mi?
"O kadar Sıkışık ki Hayat, dalıp gitmişim" diyen Bi-Haberler'den mi?

“Ulağı bir İnsân olan bir Kitâb”dır, bu Çağrılar'ın Zâhir Sâhib'i...
İzleği'nde “Wicdânı'nın, Aqlı'nın Sesi”ni duyarsın,
O zaman Gerçeğin Şimşekler'i çakar Tüm Benliği'nde.
"Yâ eyyhuhe'n-Nebî, yâ eyyuhe'r-Rasûl !" diye seslenir
Kitâb'ın Sâhib'i, Elçisi'ne..
Bir "Müzzemmîl", bir "Müddessir"dir o.
Bakarsın ki "Kalabalıklar için Arazi olan,
Yiten, kendine yabancılanmış olan"a
Zoom yaparak seslenir bu kez:
"Yâ eyyuhe'l-İnsân!" .
O kadar “Adres'e Teslim bir Sesleniş”tir ki bu,
İsm-i Hassı'nı zikretse bu kadar olmaz.
Utandırmamak için, Adı'nı anmaz.
İzleği'nde "Hiç Yaratan bilmez olur mu?" dendiğini duyarsın.
"Aha ben bu" dedirtir sana:
"Kerîm olan Rabbi'ne karşı seni aldatan,
Gururu'nla altatan nedir?" diye Rûhu'na bir Dokunuş'tur bu..
Arkası'nı dönüp kaçanlar Sürüsü'ne katılırsan, ardından seslenir:
" Yâ eyyuhe'llezine keferu!".
Dönersen Yüzü'nü Rabbi'ne,
Rabbi'nden bir Selâm Söz'ü doldurur Kulakları'nı:
"Yâ eyyuhe'llezine âmenu!"
Teweccüh bulursun.
"Rahmân'ın Kullar'ı arasına karışmak" bir Cennet Evreni'ne çeker seni.
Artık bilmişsindir ki "Müzzemmîl", Sen’sindir,
"Müddessir"sindir.
İhrâmlar içinde bir Muhterem'sindir,
Beyt-i Haram Çevresi'nde.
Dewrân'a dalmış Seyrân'dasındır.
Tüm Çağrılar'a bir Cewâb yükselir
Varlığı’nı dolduran bir Sevinç:
"Buyur Rabbim, işte ben,
Ev'den kaçmış Kul'un,
Günâhlar'ı senin Affı'ndan Büyük olmayan Kul'un.
Bugün "Buyur Günün"müş,
Ben geldim Rabb'im.
Ölüler Diyârı'nda Qıyâm etmiş,
Hamd'ın, Nimet'in Mutlak Sâhibi'ne
Şartsız Şeriksiz tutunmuş Kul'un burada,
İşte geldim..
Arafat'ına, Rahmet Dağı'na yürüyorum.
Bağışları'nın altında duraklayacak,
Müzdelife, Minâ'ya akacağım.
Canım'dan başka Qurbân olarak sunacak bir Temliğim yok
Yewm-i Qurbân'da...
Lebbeyk Allâhumme Lebbeyk."