Telafisi Olmayan Soluk Bir Ömür

Yine düştük kapkara bir gecenin
hüzünlü kollarına,
Çıkar mıyız bilemem sabahın
sakin aydınlığına,
Yastığım siper ederken kendini
akan gözyaşlarıma,
Gülücükler katar miyiz acep
güneşin parlayışına...

Hayır bayım hayır
Ne güneşi görebiliriz artık
Ne de sabaha çıkar gecelerimiz
Biz büyürken kaybettik
tüm tebessümlerimizi
Umutlarımızı.
Beklemesin artık kimse benden
Kahkalar dolusu gülmeyi,
Gülerken güldürmeyi,
Bir ömürlük mutluluğu bıraktım ben
Çocukluğuma,
Ve telafisi olmayan bir ömür...