Bu gece ay yine yabanlara gülmekte mutlaka
Yalnızlık krallığı iş başında bu ellerde
Bir kat daha dikenli tel çekiyorum kadehlerden
Çarpa çarpa koştuğum duvarların üstüne
Kelebekler girmesin bir daha
Yazık olmasın bir günlük ömrüne
Aldanıpta bahçedeki kağıttan çiçeklere
Eskidendi o kırçiçeklerinin yaşadığı
Yoruldum bu kalbin elinden
Papatyalar güller kağıttan bundan böyle
Susuzda kalmaz yazda, üşümezde kışta
Varsın sararsın günden güne
Bir kat daha mı tel çeksem acaba?
Tellerden rüzgar bile geçmesin sevda kokuları elinde
Yasaklar özgür olmayı sürdürdükçe
Gönülde ölsün tüm pembe baharlar
Kayıt Tarihi : 31.7.2003 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!