Yeni bir güne daha uyandım. Odamda cama kolayca çıkamıyorum, arkada çok fazla kablo olduğumdan. Anca pencereyi açarken buna gerek duyuyorum. Bu sebeple salona doğru uzandım ve balkona çıktım. İçime derin bir nefes çektim. Yaşamak güzel. Kış olsa da, ileri karakol kuzey’den bile olsa içimizi sakson griliği bile bazen dolduruyor ya. İçeri girdim ve paldır küldür halter kaldırmaya başladım. Sonra 10 km kondüsyon bisikleti bastım. Ve çıktım tandoğana değin yürüdüm ve gerisin geri tekrar. Akşam odamı topladım. Hala yorulmamıştım…
Mutfağa uzanıp tam buzdolabını açacaktım ki, bi de ne göreyim. Anneannemin o eski tel dolabı gelmiş, konmuş. Anlam veremedim. Acaba kim getirmiş? Nasıl buraya gelmiş. Sanki bir sebebi olmalı gibi geldi o sıra….. Geçmiş hallerini gördüğümüz yıldızlar gibi belki de. Onca hızlı yürürken düşünememiştim. Zamanı mı yavaşlattık? Einstein haklı mıydı? .....................
Devammmmmm :)
Let’s go! !
--
Tamamını Oku
