Tel Dolap - hikaye tamamlamaca

Yeni bir güne daha uyandım. Odamda cama kolayca çıkamıyorum, arkada çok fazla kablo olduğumdan. Anca pencereyi açarken buna gerek duyuyorum. Bu sebeple salona doğru uzandım ve balkona çıktım. İçime derin bir nefes çektim. Yaşamak güzel. Kış olsa da, ileri karakol kuzey’den bile olsa içimizi sakson griliği bile bazen dolduruyor ya. İçeri girdim ve paldır küldür halter kaldırmaya başladım. Sonra 10 km kondüsyon bisikleti bastım. Ve çıktım tandoğana değin yürüdüm ve gerisin geri tekrar. Akşam odamı topladım. Hala yorulmamıştım…

Mutfağa uzanıp tam buzdolabını açacaktım ki, bi de ne göreyim. Anneannemin o eski tel dolabı gelmiş, konmuş. Anlam veremedim. Acaba kim getirmiş? Nasıl buraya gelmiş. Sanki bir sebebi olmalı gibi geldi o sıra….. Geçmiş hallerini gördüğümüz yıldızlar gibi belki de. Onca hızlı yürürken düşünememiştim. Zamanı mı yavaşlattık? Einstein haklı mıydı? .....................

Devammmmmm :)
Let’s go! !
--

demin yazdım. tamamlayalım mı?

Yeni bir güne daha uyandım. Odamda cama kolayca çıkamıyorum, arkada çok fazla kablo olduğumdan. Anca pencereyi açarken buna gerek duyuyorum. Bu sebeple salona doğru uzandım ve balkona çıktım. İçime derin bir nefes çektim. Yaşamak güzel. Kış olsa da, ileri karakol kuzey’den bile olsa içimizi sakson griliği bile bazen dolduruyor ya. İçeri girdim ve paldır küldür halter kaldırmaya başladım. Sonra 10 km kondüsyon bisikleti bastım. Ve çıktım tandoğana değin yürüdüm ve gerisin geri tekrar. Akşam odamı topladım. Hala yorulmamıştım…

Mutfağa uzanıp tam buzdolabını açacaktım ki, bi de ne göreyim. Anneannemin o eski tel dolabı gelmiş, konmuş. Anlam veremedim. Acaba kim getirmiş? Nasıl buraya gelmiş. Sanki bir sebebi olmalı gibi geldi o sıra….. Geçmiş hallerini gördüğümüz yıldızlar gibi belki de. Onca hızlı yürürken düşünememiştim. Zamanı mı yavaşlattık? Einstein haklı mıydı? .....................yoksa hala uyuyormuydum neden dönmüşdüm gecmıse
özlemlerim yada tamamlamam gereken neydi ama bu yorgunluk hissedebilirmiydim uykuda neler oluyor anlayabilsem..................
Sonra kendimi laboratuarıma alarak harıl harıl başladım çalışmaya. bazı tutturaçlar yapıştırdım kafatasına, dalgalarınnı ölçebilmesi için sınırlarının beynimin uyku haddini anlamak uğruna.. ve tel dolabı getirdi bir asistanım daha sonra. ona da tutturdular aynı aletlerden........ göstergeler en tepe noktasındaykendi, makinalar çıldırmış, tel dolabın hayalinde yaşattığı düşlerimi ve benim hayallerimi göstermeye başlıyordu onun tahta yontusunda
elel oymuşlardı eskılerden kalan tanımaya calışıyorum bu eller yabancı deıl bana
hatırlamalyım zorluyorum beynimin en ücra köşalarını yardım evet bunlar benım tanıdığımda yorgun buruşuk ellerdi gençken tahtaları oyarak bu tel dolabı nineme yapan dedem.......
peki neden yıllar sonra neden aklıma gozumun önune geldı
yoksa cıldırrıyormuyum aklım neden ban bbu oyunu oynuyor uzakda bir ışık var ona ulaşmalıyım ulaşabilirsem belki belki çözebilirim herşeyi...........

Devammmmmm :)
Let’s go! !
ve şimdi ışıkta dedemi görüyorum eski haliyle. o tel dolabın içinde. ve tl dolap bir sual'de. tahtasına takılmış bam telleriyle onun rüyalarını sorguluyorlar ve benim. o ise tel dolabın içinde, halbuki dolabı yapan oydu. Peki o dolaın içinde diye, rüyaları sorgulayanda mı o acaba? ama sanırım bir bağ yok bunların arasında.

Tüm bunları düşünürken rüyanın ulaşıyorum en derin kısımlarına: ulaşabilecekmiyim Ay'ın arka tarafında kalan bu krater içi duba'sına? ............
dedem ne demek istıyordu neydı benden istediği neden gelmişti hemde dolabın içinde dolaptaki gizem neydı......
bırden ninemin hikayelerini hatırlamaya başladım dedemın yaptıkalrını anlatırdı nasıl herkesın ona dolaplar yaptırabılmek için sıraya gırdığını ve onun savaş sırasında dönerken yanında bazı anılar getırdıgını ama asla bunu bılmedıklerını çünkü onlara hiçbir zamn anlatmadığını ve dolap onunlada bır anısı vardı annem istemiş am dedm asla vermemişdi dolabı cok deger veriyordu dolabına
yavaşca dolaba yaklaştım ellerimle etrafını yoklamaya kapaklarının içini kontrol etmeye başladım ne ardıgımı bılmıyordumbelkı bır iz belki bir bölme yıllarca kımsenın bulamadığı bir şey dıye düşünürken elım bır tümseğe carptı biraz iteleyınce elime bir sürü mektup geldı
anlamıştım dedem bunları bulmamı istıyordu hepsı ozenle katlanmaı savaş zamnından başlayan ve dedemın oldugu ana kadar olan tarıh sıralamasındaydı
okumaya başladıgımda şaşkınlığımı gizleyemedım demekk ki...............

(demek kii……tel dolap kendisiydi, yani o, tel dolabın içinde falan değildi, dolap tüümyle oydu! çünkü fazlaca hırıltılıydı buradan onun ordaki soluk alıp verişi, ama neredeyse, oradan boğuk çıkmamalı idi onun nefes alıp verişi. Bunu anlamanın tek yolu var gibiydi. Ama onun dileği cinsinden.. ben yaşamalıydım. Şu halde nasıl anlayacağım ölmeden? Demek, Bbtün mektupları okuyup bitirmeli ve bir yargıda bulunmalı, yine de zarf köşelerinden –yoksa çemberinden mi demeliydim? (!) - sekip kaybolmadan.. yoksa bir sonuca ulaşamayacağım……….)

Demekki sakladığı anıları bu mektuplardaydı.. Mektupları aldım yavaşca sanki elimden uçup gidecekler gibi korkarak sıkıca tuttum. Dedemin anılarıydı o mektuplar bana bıraktıkları. Anlatmak istediği herşey her savaş anısı belkide gizli sevdaları herşey o tell dolabın içindeydi yıllar boyu. ve ben.....

mektuplar elımde şaşkın ne yapacağımı bilmez şekilde yatağıma döndüm bağdaş kurup oturdum bana sankı yıllar gecmiş gibi geliyordu bunları yaparken hala şaşkınlığımı atammaıştım tüm mektupları onume aldım ve okumaya başladım sararmıs mektuplardı tüm gizleri belkıde mucızeleri içinde saklayan mektuplar mutlaka bırsey vardıki dedm bunları bulmam için gelmişti hepsını satır satır okumalıydım çözmeliydim ama cok uykum var ve gözkapaklarıma hakım olamıyorum derin bir uykuya dalıyorum oysa okumaya başlamalıyım....................

Gözkapaklarımla verdiğim savaşı kazanıyorum ve içlerinden bir mektubu alıp okumaya başlıyorum. Sevgili.. diye başlıyan sayfada gözlerim dalıyor dedemin yazısına ne kadar güzel yazısı varmış......

Devammmmmm :)
Let’s go! !

--
Öykü Geliştirme
Yazıldığı şekliyle..
Bu yazı için Mucize Kutusu’ndaki Bayankahkaha ile flower can dostlara sonsuz teşekkürler. Başlattım ve üçümüz birlikte yazdık.