Tel-Afer'li Zehra... Şiiri - Nurdane Diken

Türk Yurdu Telafer...İşte bu halde..

Sisli bir on ekim sabahıydı.
Vatanımdan kara bulutlar yükseliyordu.
Tiran yurduma kinini kusuyordu.
Sudan gerekçelerle, zindanlar doluyordu.
Binlerce insan idam sehpalarında
Hiç yoktan can veriyordu.
Her yerde, korku ve zulüm vardı.
Tiran yurduma kinini kusuyordu.
Doksanbeş yılının ekim sabahında,
Ansızın kapı çalındı.
İşte!
Şimdi sıra bize mi gelmişti?
Babamı apar topar götürdüler.
Ağlayamadım....
Daha dün mutluyduk.
Ne oldu bize!
Hangi kademsizin oyununa geldik?
Kana doymayan, canavarın hışmına uğradık.
Ekim sabahı kara geldi.
Ekim sabahı felâket getirdi.
Ülkemden gitmemizi istediler.
Nereye giderdik?
Bu Vatan bizimdi!
Suyuna, toprağına kurban olduğum.
O ekim sabahı! ..
O kara gün! ...
Ufkumuzu karartı! ..
Kerkük böyle zulüm görmemişti.
Ben bir kerkük kızıyım! ..
Vatanımı asla terketmem! ..
Bu zulüme, bu zalime canımı veririm.
Toprağımı asla vermem! ..
Bir feryat yükseldi, Kerkük semalarında..
Canım ne ki! ...
Mutluluk ne ki! ...
Bin Zehra kurban olsun.
Kerkük'ke! ..
Günlerce kurduğum düşü yaşayacağım.
Güzel Kerkük'kümü tirana vermeyeceğim.
Bağımsız Türkmen! ..
En yüce Türkmen! ...
Kerkük Türkmen'indir! .
Kerkük Türk'tür! ...
Gaz ve kibrit buluştu! ...
Ben yanıyorum.! ..
Cayır, cayır yanıyorum! .
Bedenim eriyor, Vatanım için.
Gittikçe bitiyorum.! .
Vatanım için! ..
Ezanlar sustu, minareler utandı..
Ruhum mutlu.
Ruhum huzurlu.
Bir Vatan bıraktım,
Türkmen'lere..
Mutlu yaşasınlar diye.
Tirana vermesinler diye.
Bu topraklara kurbandır,
Nice Zehralar! ...
Kerkük Türkmen'indir! ..
Kerkük Türk'tür.! ..
Küllerim yerde! ...
Küllerim uçuşuyor! ..
Rüzgarla, Türkiye'ye kavuşuyor...

Tarih 2007 İşte telafer bu halde...