Tek Kişilik Ordudur Derler

Yoksulluğun dibine doğdum
Ne kanadım vardı ne kolum
Hiçbir zaman yere bakmadım
Kartalların yalnızlığına sevdalandım.

Ağlayarak doğdum doğrudur
Ağlamak benim tek pişmanlığımdır
İşte o günden beri…
Muazzam bir öz güven kapladı beni.

Karıştım yoksulların kervanına
Düğüne gider gibi
Salına salına…
Ne sağıma baktım ne soluma.

Çağrıldığım yerlere hiç üşenmedim
İstenmediğim yerde hiç görünmedim
Yoksulların yüzü soğuk olur derlerdi
Yüreğim güç karşısında hiç eğilmedi.

Doğdum dünyaya gurbet…
Ömrüm gurbette geçti ilelebet
Yerim yurdum hiç olmadı
Yoksul yüreğim hiçbir yere sığmadı.

Yalancı baharlara bel bağlamadım
Hep zemheride yaşadım…
Buz tutan yüreğime aldırmadım
Daha sonra hiçbir zaman ağlamadım.

Yoksulların kervanında bilendim
Bu yüzden acılara kolay direndim
Doğayı sevdim hiç nefret etmedim
Sevilmeyi aklımın ucundan geçirmedim.

Rüzgar alan ağaçların,
Gövdeleri güçlü oluyor
Fırtına dolu vurduğunda…
En fazla yaprakları dökülüyor.

Birinin canı yandığında
Hiç düşünmedim daldım bodoslama
Girdim bütün kavgalara…
Kafa tuttuğum çok oldu ordulara.

Kervandakiler bana namı diğer,
Tek kişilik ordudur derler…
Bizim kervandakiler çok sevdiler
Hırsızların alayı benden nefret ettiler.