Tekvir Kalbe Şerbet Banar Şiiri - Zeki G ...

Sus ey gönül, çok yorgunum,
Ey bulutlar, çok durgunum.
Ya sen yağmur yağdır bana,
Ya gözüm yağmur yağdırsın.

İnsan kin insan nefret,
Cehennemde gömlek gaflet.
Kul Allah'a demez affet,
Azrail canları kabzet.

Şükürsüzde besmele yok,
Karnı doydu elhama tok.
Ecel saplar cana bir ok,
Bu kulu al ateşe sok.

Dünya yükü çok ağırmış,
Kul Allah diye bağırmış.
Kimi kör kimi sağırmış,
Ey kul yüreğin dağılmış.

Ey rüzgar sönmez bu yürek,
Toprak paye etmez kürek.
Yanan memnun yakan memnun,
Yıldız dürülsün de dürek.

Gebe develer salındı,
Gömülen çocuk alındı.
Günahı ne sorar insan,
İnsan şeytana yanıldı.

Dağlar yürür dağlar kayar,
Vahşi hayvan, vahşi sayar.
İnsan insanda göz boyar,
İnsan ölür nefsi doyar.

Deniz kaynar, fokur fokur,
Ruhlar bedene dokunur.
İnsan şeytana sokulur,
Fani dünyada yok olur.

Şeytan süsler, insan kanar,
Cehennem o yüzden yanar.
Bazı insan ölür anlar,
Tekvir kalbe şerbet banar.

Ey kul Zeki, insan şaşar,
Lokman suda niye çoşar.
Kimi insan hakka koşar,
Kimi insan haddi aşar.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY