Hiçbir zaman ayırmadım renkleri siyah ve beyaz diye,
Ayırt ettim sadece bana yararı ne acaba diye,
Uçurtmam havadaydı benim, özgür olmayı istediğim anlarda,
Andınlandı ansızın herşey, dile geldi doğa ve gördü gökyüzü,
Taşıyorum omzumda, düşüncelelerimden yargıyı çıkaramadığım anları,
Bütüne bakıp teki görüyorum, nefes alıyorum O’nu düşündüğümde derinden,
Birleşiyor tüm duygular sevgiyle ve saçılıyorlar etrafa,
Anda bir gün, gün de bir an’da, yakaladığımda avuçlarımda gördüklerimi.
Gecenin karanlığında gizlice yaptığım şeyler,
Çıktı gündüzün aydınlığında karşıma,
Ve de dondum o an suratıma patladığında ışık yeniden,
Eridim ve aktım sonrasında ortasında kaldığımda herşeyin.
Yol alsak yeniden teki ve de biri hissettiğimiz anlarda,
Toplasak beraber üzerimize yapışanları,
İki’de tek, tek de iki gibi çıkalım merdivenleri,
Bakalım ve de gökyüzüne, hadi hisset şimdi maviyi.
Gri duyguların yıkansın, sarı davranışların törpülensin,
Ve de söylesin şimdi istediği şarkıyı beyaz tarafın,
Acı ağlasın yeniden, gece şahit olsun, olgunluk yeniden dile gelsin,
Buluşsunlar sonrasında kocaman bir masada ve aksınlar yağmur olup,
Bir gecede, gecenin köründe, gördüğünde körler, ışıkla kayan yıldızları.
Hadi uyu artık, güzel çiçek kokularındayken hislerin,
Çek içine derinden, o saklı bahçede,
Paylaşırken sevgiyle mutluluğu şarkı söyleyen kuşlarla,
Kapat artık gözlerini, hisset kalbinde, gecenin tek vücut olduğunu,
Yıldızların tek bir kalp gibi müteal için attığını gör, kozmosu yaşa ve hisset O’nu,
Dalarken uykuya bir hiçken.
Uğur GüneyKayıt Tarihi : 6.2.2018 15:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanlar kendileri seçiyordur ya yürüdükleri yollarını. Kendi tercihleri yani bu düzen. Bugün bunu nereye bakarsak bakalım mutlaka görürüz menfi değerlerin giydikleri kıyafetlerle alay ettiklerini akıllarımızla. Siz de görümüyor musunuz? Sorgulayasım geliyor tabi ki nedenlerini. İçimden dağlara taşlara haykırmak da geliyor eşzamanlı. Neden o zaman kötü olanı tercih ediyoruz o kadar farklı alternatif varken iyiye ve güzel yollara açılan? Ah ahhh hiç olduğumuzu bir bilsek, ah bir anlasak hiçliğimizin içindeki gücü. Ne zaman büyük bir orkestra kuracağız, bütün dünyaya sevdirmek için o güzel notaları? Hangi ressam anlatacak bütün renklerin güzel olduğunu? Hangi papaz söyleyecek bütün dinlerin tekten geldiğini? Hangi diyanet girecek arama O’nla? Kızıyorum sonra hepimize, kötü bir insan oluyorum bazen bu anlarda, zararı da kendime sadece. İplemiyorum lan hiçbirinizi aslında. Sonra bir anda seviyorum amk hepimizi bir esintiyle beraber. Sebibi biziz evet. Kabul etmiyorum lan bu karmaşık düzeninizi. Yola çıkalım istiyorum aslında ama hep beraber, bir nizama uygun olarak. Ufukta gözden kaybolmuş iyilere ulaşırcasına. Sonra bir rüzgar çarpıyor suratıma. Sövüyorum en baştan bir kadeh şarap içerken bütün kötülüklere. Birşeyler karaladım kızdığım bize, aldım kalemi elime ve döktüm içimi. Biz olalım diye. Bizde bizi yaşayalım diye.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!