Sıradan bir şekilde hayatını sürdürürken birgün beklemediği birşey olur ya hani insana. Mesela, her zaman geçtiğin kuyumcunun önünden geçiyorsun ve ilk defa birşey fark ediyorsun. Camekanda duran tektaş o kadar güzel geliyor ki gözüne.. Sahip olmak istiyorsun, benim olsun diyorsun. Ama elini cebine bir atıyorsunki onu alıcak paran yok.O an aklına onu çalmak düşüncesi geliyor. Sahip olmak için çalmak fikri..
Düşünüyorsun.. Düşünüyorsun..
Ya sahip olmak için paranın olmasını bekliceksin, ya da onu çalıp sahip olucaksın.
İşte böyle bir ruh hali.. İki arada, bir çıkmazda kalmak..
Arif Çiçek
18.03.2011
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta