Kal demezdim,
gitmek istiyorsa
kalmak istemiyorsam da,
hiç durmazdım.
Kalbim bir telden çalardı,
aklım ayrı bir telden,
gözlerim fıldır fıldırdı
serseri ruhumunsa rotası kayıp
aşk kayıp giderken ellerimizden,
ne sen dur diyebildin
ne de ben aşkta kalabildim
ne zaman ki…
sensizliğin arka bahçesi senin sokağında
yalnızlığa volta atmaya başladım
İşte o gün,
sensiz yaşamaya hüküm giydiğimi anladım.
Kayıt Tarihi : 1.1.2015 10:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!