Teksin Gönül Bahçemde Şiiri - Özcan İşler

Hayatımdan çok sevdim güzel, tatlı meleğim,
Neşet ettin can buldun ot bitmez bir vadide.
Ben aşklar öldürmedim anlaşılmak dileğim,
Teksin gönül bahçemde, ey çiçeği nadide.

Benim ilk, son aşkımsın, unutamadım seni,
Ne aradın ne sordun sormadım; 'neden, niçin'.
Hiç karşılıksız sevdim, sev de demedim beni.
Nelerden vaz geçerdim, yaşasan benim için.

Siyah beyaz yıllardan fotoğrafların soldu,
Yüreğimdeki sızım süründürür öldürmez.
Mektuplarını öptüm, viran gönlüm sis doldu,
Ruhumdaki hasretin feryad figan güldürmez.

Gülüşünle dağladın, talan oldu bağlarım,
Özlemini çektiğim gönül yakan perisin.
Her gün seni düşünür kahrolurum ağlarım,
Bırak da benliğimi, varsın sende erisin.

Sığ mantık oyunları aklımızı çelmeden,
Ateş böceği gibi kâh yanıp, kâh sönme gel.
Dış dünyanın yıkıcı ışıkları gelmeden,
Bir yalnızlık sarhoşu, sayıklarken dönme gel.

Zehirli rüzgâr gibi bakan gözlerden uzak,
Yalnız ikimiz için, yeni bir dünya kursak.
Ne gerek var çok söze gurur, kurmadan tuzak,
Yalçın kayalar gibi aşkın ardında dursak...