Yalnızlığın eşiğinde, yine vurdum kalemimi kağıda.
Bir çıt sesi bekledim,
Ön sezi diyelim.
Bir olay sancı gösterdi
Ve yanılgılar dolusu çıkartmalar kuşandım üzerime
Af dilendim sola konmuş kelebekten
Yalaka bir kumaş parçası dokundu kuşaklarıma
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta