Tekrar Yeşersem! Şiiri - Uça Zuğaşi Bere

Sessizlik ve sensizlik her anımda.
Çünkü sensizlik sessizlik veriyor bana.
Yokluğuna alışmaksa yalan.
Bak yıllar geçti,
Gözlerinin haritası hala aklımda.
Bak yıllar geçti gülüm,
Kokun hala duruyor dudağımda.

Yollarımda diz boyu çamur ve kar.
Ama umurumda değilki bunlar.
İnan kolumu koparsalar,
Yine sensizlik,
Sensizlik içimi yakar.
İnan gözlerimi oysalar,
Gözlerim yine seni,
Yine seni arar.

Şimdi koca bir deniz var aramızda.
Sıcaklığın benden çok,
Çok uzaklarda.
Ve aklımda hep aynı sorular:
Çay yeşili gözlerin kime bakıyordur aceba?
Üşüyor mudur ellerin soğukta?
Ve hayat bensiz,
Daha mı güzel gelmiştir sana?

Yoksa!
Yoksa başka ellermi
Dokunuyor saçlarına?
Başka bir nefes mi değiyor,
Üşüyünce kırmızılaşan yanaklarına?
Oy be gülüm oy!
Ne sorular bıraktın tek kişilik hayatıma.
Ne taşınmaz yükler yükledin sırtıma.
Söyle,söyle bunlar hak mıdır ki bana?

Oysa!
Oysa ne umutlar ekmiştim senle hayata.
Ben senin için yaşayacaktım,
Yaşanmaz anlarımda.
Sende hep uysalım olacaktın,
Tüm yaşanacaklarda.
Ama gel gör ki!
Koca bir sensizlik kaldı şimdi bana.
Ve kırık dökük perişan bir adam.

Artık yeter,
Yeter be gülüm.
Kalmadı benimde kanatılacak bir yanım.
Kalmadı gözümden akıtabileceğim bir yaşım.
Ve kalmadı göstereceğim son bir isyanım.
Onun için gülüm,
Gelsende tekrar,
Tekrar yeşersem.