Kimbilir ne düşler içindesin?
Ve ne sıklıkla düşünüyorsun şimdi?
Yalnızlığına pişman mısın?
Çünkü sen hep yalnızsın!
Sığ bir düşünce ağında
Kurtulmaya çalışsan da nafile
Çünkü sen ancak benimle çoğalırdın,
Ve bende seninle...
Yalnızlığa bir mum yakmışsın,
Ama yazık ki onu da eriteceksin,
Tıpkı beni erittiğin gibi.
Sevgimin saf olduğunu anlasaydın,
Duygularını daha iyi anlardın,
Ve anlamanın değerini...
Bir bardak soğuk su iç ve tekrar uyu,
Uyumaya ihtiyacın var,
Duyguların daha çok genç çünkü...
Kalbimde yılların yorgunluğu,
Nefesimde yaşamın solduğu,
İşte böyle bir akşamdı,
Karabasan hayalin beni yuttuğu...
Kayıt Tarihi : 22.10.2001 18:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!