Tekrar Şiiri - Adem Öztürk

Kızdığım tekrarlar her an başımda,
Doğar güneş,sabahın kuşları uçuşur gökte,
Gün karışır karanlığa,aşk küser mehtaba,
Olması imkansız her dilek tutulmuş,
Her yıldız buruk kalmış, kaçışırken boşluğa.
Günahkar dualar doğrulmuş avuçlarımda,
Sabır mesken tutmuş yatak döşeği,
Düşman bir gecenin sevişidir düşen,
Kendi kızıl karanlığına.
Tekrarlarım, topraktaki adımlarım gibi dimdik ayakta,
Tükürdüğüm, bir aşkın acımtrak tadı,
Bu çirkin lezzet, geçmişin en karanlık sofrası,
Gözüme kaçan, yokluğunun zehir zemberek dumanı.
Ayrılık tutulmuş bir ay gibi, kenetlenmiş dudaklarımda
Resimler anlatır beni,adı senli mektuplar şahit,
Yine başladı aksi yüzümün seni ekşi kavraması,
Her bükülen tenim, geçmişini haykırmakta,
Yorgunluktan değil bu benzimin sararması,
Yıkılan gecelerdeki nefreti boyanmakta,
Her tekrar bir ölüm,bu kadar uzakken sana.