Teknoromantik Şiiri - İlkay Coşkun

Teknoroman/tik

ne yapıp ne edip yakmalı resmin köşelerini
aynı film sahnesi gözlerde oynayan
bir kızla bir oğlanın ayarlı çarpışması koridorda
salına salına yürüyüşü var ki her şey ortada
döşünde gülün, ağzında bir çift lafın olsun senin

kalemi koydum ortaya, sil baştan yazalım yeni defterleri
eski türk filmlerinden sahneler koyalım senaryolara
hulusi kentmen, erol taş’lar da olabilir neden olmasın, tuz biber
siyah beyaz olsun boşver hayatın, ne bulduk ki renklerimizden
market yerine komşulardan alınan öteberi gibi ödünç olsun her şeyimiz

ne yapıp ne edip yakmalı resmin köşelerini, dijitalde olsa
biri ölünce mahallede, günlerce facebook açılmasın mesela
yada acıklıbirfilm seyredip ağlamaklı sarılalım birbirimize
yanaklarımızı oyalı mendiller okşasın, annemizin ördüğü kazakları giyelim
eşimizin işlediği dantelli havlular tutuşturulsun ellerimize

suskun dedeler, nineler yerine konuşkan bilgeler otursun köşe başlarında
lokman hekim menşeili, koca karı şurupları olsa o da olur
türkiye’ye dönüş yapamayan gurbetçi kırılganlığı varken üzerimizde
emekliliğinde köyüne dönen memur gibi vefalı olsak keşke
evi barkı kendince çevreleyip sınırları pekiştirelim artık

ne yapıp ne edip yakmalı geçmişin bütün resimlerini, haşa..
eski bir mezar yerinden geçerken bildiğimiz bütün duaları okuyalım
ifadesini alalım eve geç gelen oğlanların, kızların. Eve geç gelmesi mi olurmuş
ne ölsün ne solsun, sallansın bütün gerçekliğimiz, hareket işte
blues, caz müziğinde tvist yapalım, olmadı bu da olur
ekranın, teknoromantik dokunuşların önündesin şimdi, işte sanal hayat burası

İlkay Coşkun
18.03.2012