Teknolojinin kahreden diğer yüzü…

Çıfıtlar oğlu Çıfıt ne yaparsa yapsın
adı behemehal demokrasi olur ya
bırakmazlar ne cet cibilliyet nede bir insan
ne şeref namus ve de ortamların da bir Müslüman
ırza geçmekte de çok marifetliler de
kadın erkek ve çoluk çocukmuş hiç mi hiç ayırmadan
P.K.K - P.Y.D - Y.P.G - DHKP/C vs… kokanalarının
yani ne kadar aslı cinsi bozuk dönme varsa
ağa babaları da olurlar onlar aynı zaman da
Hak ve hakikatten ve halktan kopmuş olanların
başı ve kıçı kancık gibi olan tüm haşaratın da

birkaç damla moleküler ile intiharı zorunlu bir yaşam doğar
üstümüzde deneyince korkuyu kovalamak elzem olur
kompleks dahası çıkarları kışkırtınca
ihtiyaç fazlası istem ve tutkuyla dolar her bir şey
çarpışmadan da asla geri durulamaz
çünkü kıyımı çok kötü akseder
her şeyleri de yerle bir dümdüz ederler
biraz gürültülü biraz kanlı süzgecinden geçirir
yıkık bir hal içinde viran oluşta ortada bırakırlar

illa ki söküşte götürür toprak zindanına toyları
irkilmek serbest
çırpınmak da mutlak ve şart olunca
minik ruhlu kalıverir mazlumların soyları

sonun mortu bulunca gün doğar zalime
çıkarların tetiği çok sert olur derler ya
kah okşar
kah vurur
yok ederken nesilleri kalleşçe
her bir
c
e
s
e
t
doğurur milyar dolarları kıyım icatlarıyla
bedenlerden sabilerin çığlıkları yayılır gök yüzüne
bedeli ise yüz binlerce çığlığa gebe kalmak
ya yavruları kucağından sinsice uçurulan analar
feryat ve figanları tüm yürekleri parçalayarak
yankılanarak tüm arş-ı alayı da kaplar

her bir musibet tek koruyucuya sığındırır bizleri
İnnâ lillâh ve innâ ileyhi râciûn Ya Rab! Diyerek..
Yalnız bir ona barınırız başımız belaya düşünce
yüreklerin de vardır elbette ki bir ulvi derinliği
ani bir sadme ile horca sarsılırlar
saftır o an her bir şeyler
içimize çöreklenen o korkuların yüzünden
kah tam bir teslimiyettir bu sanrıya
kah geçici bir depremle çömelir kalır dizler
taş toprak ve kum kayarken üstümüzden
vakit çok geç olmadan
eller ellere kavuşup da sıkıca bir kenetlense ya

köhne kalmış zihinler ve dahi tüm bağnazlıklar
tüm güzellik adına ne varsa son durağındır
her bir şey özüne doğru koşarken
ihanetler kendinden sonrakine devrilince
bir nefes alış kadar uzaklıkta
ölümün sesi kulaklarda çınladığı işte o anda
yer gök yağmur gibi boşalır sel olur yüreklere

o ana hiç kimsenin gücü yetmezken
birilerine nasıl olup da yaslanasın
bile bile lades demenin ağır bedeliyle
meçhul bir çıkmaza doğru bilinçsizce yürürken
egemen güç dediklerimizin kahpe eliyle
mahşer kuruluyor yurdumuza de hadi bakalım
zaten biz düşmedik mi bu felakete
önümüzü bile görmedik ak pak ceddimize rağmen…

(08.10.2015) AZAP…